"We kozen heel bewust voor robotchirurgie"
13 oktober 2022
Jack Janssen is een fitte man van 75 jaar. Hij tennist en golft meermalen per week en pakt liever de fiets dan de auto. Om zijn algehele (spier) stijfheid te bespreken, ging hij naar de huisarts. “Zullen we ook even uw bloed nakijken op een aantal zaken?”, vroeg de praktijkondersteuner. Daaruit bleek de PSA waarde van Jack in een jaar tijd naar 4.8 gestegen te zijn. Een toevallige ontdekking waardoor de bal ging rollen.
Na de uitslag van het bloedonderzoek, volgde inwendig onderzoek in het Anna Ziekenhuis te Eindhoven. “De uroloog zei meteen dat hij het ‘verdacht’ vond, vooral aan één kant, en het woord ‘kanker’ viel. Nou, dat kwam wel binnen kan ik je vertellen.” Het biopt bevestigde de vrees. De MRI werd ingepland. “Het wachten daarop vond ik naar, achteraf bezien misschien wel het moeilijkste moment van het hele proces. Die onzekerheid… Dus ik ben gaan bellen en gelukkig hielp dat. Binnen 4 weken kreeg ik de MRI.”
De uitkomst was bevestigend: prostaatkanker. Aan één zijde weliswaar. De biopt moest de agressiviteit van de kanker vaststellen. “Die was best hoog. Dat gaf in ieder geval duidelijkheid maar zorgde natuurlijk ook voor tranen”, vertelt Jack. “En misschien heel gek; we zijn die avond uit eten gegaan en namen er een biertje bij. Om de eerste schok samen een beetje op te vangen.”
Jack werd doorverwezen naar het Catharina Ziekenhuis Eindhoven waar alles uitgebreid werd besproken met de verpleegkundige. Er volgden onderzoeken en gesprekken met één van de urologen van Prosperklinieken, dokter Hoekstra. “De open en vriendelijke manier waarop hij ons informeerde, vóór maar ook na de operatie, gaf ons veel vertrouwen.” Jack deed ook mee aan extra scanonderzoeken die de opsporing van uitzaaiingen optimaliseren. Er waren gelukkig geen uitzaaiingen. “Ik dacht toen vooral: alles moet rigoureus weg. We werden heel erg goed voorgelicht. Mijn vrouw heeft ook van alles opgezocht op internet. We kozen dus heel bewust voor robotchirurgie.”
“Direct na de operatie gaf dokter Hoekstra persoonlijk aan mijn vrouw door hoe de operatie was verlopen, wat erg fijn was.” Twee dagen na de operatie in Nijmegen kon Jack, met katheter, naar huis. Zijn vrouw gaf de injecties en verwisselde de zakjes. Na 1 week kon de katheter er al uit. Alles ging goed. De zorg omtrent incontinentie en erectieproblemen was er natuurlijk ook. Jack is meteen naar de bekkenbodemtherapeute gegaan en heeft de oefeningen consequent gedaan, wat hem goed heeft geholpen.
“Ik dacht vooral: alles moet rigoureus weg”
Hij mocht 6 weken niet sporten en dat was voor een man als Jack lastig. “Mijn conditie was weg. Ik moest het echt weer opbouwen, wat toch best snel ging gelukkig. Na 4 maanden was ik er weer. Ik heb een goede basis, leef gezond. Ik denk dat me dat in alle opzichten geholpen heeft.” Wat ook een zorg was, zoals bij de meesten, was of Jack nog erecties kon krijgen. “Kijk, wij zijn pas 53 jaar getrouwd”, lacht hij. “Seks is nog steeds belangrijk voor ons. Gelukkig is het gevoel er nog en met een beetje creativiteit komen wij een heel eind!” De urologisch verpleegkundige had hen ook op het hart gedrukt om er energie in te blijven steken. “Het is een beetje zoals met sporten: je moet je conditie op peil houden, hè?”
“Het gevoel is er nog”
Voor Jack en zijn vrouw is de heldere en prettige communicatie helpend geweest. “Je wordt als mens echt gezien en er is ook ruimte voor humor. Het is allemaal al zwaar genoeg dus wat lichtheid hier en daar is wat mij betreft erg welkom.” Wat ook bijdroeg was de soepele communicatie tussen de ziekenhuizen. Afspraken werden vlot gemaakt, de uitwisseling van informatie verliep soepel. “Alles ging vanzelf. Nergens gedoe. En we konden altijd bij de casemanager terecht. Voor welke vraag dan ook. Dat is allemaal heen fijn als je als patiënt door dit hele proces heen moet.”
Mentaal hebben Jack en zijn vrouw het goed verwerkt. Ze zijn nu bijna een jaar verder. Het leven heeft zijn loop weer genomen en het vertrouwen in zijn lijf is terug. “We nemen het niet meer de hele dag met ons mee. En dat de PSA nu al twee keer onmeetbaar was, is natuurlijk ook fantastisch!”