"Het is drastisch maar ik twijfelde geen moment"
27 juli 2022
De vader van Jan Brouwers overleed aan prostaatkanker. Ook zijn broer kreeg de ziekte. Toen een kennis prostaatkanker bleek te hebben, zei zijn vrouw Francine: “Jan, ik vind dat je nu echt ook moet laten onderzoeken hoe het met jouw PSA zit!” Hij is haar nog steeds dankbaar daarvoor want hij was er gelukkig op tijd bij. Eind september 2021 was onderzoek bij de huisarts de eerste stap. Rectaal onderzoek was ‘verdacht’ en uit het PSA onderzoek kwam een waarde van 9. Is dat hoger dan 10 dan is de kans op prostaatkanker 65% of meer. Er was dus reden voor nader onderzoek, een MRI scan en daarna een biopt. Het beeld werd er niet beter op want uit het pathologisch weefselonderzoek bleek dat het om een vrij agressieve vorm ging. Er waren zelfs al vertakkingen te zien. “Ik had nul klachten. Vreemd idee dat er dan toch iets ernstigs aan de hand kan zijn.” Toch was Jan niet in paniek. De uroloog in het Catharina Ziekenhuis, benadrukte dat het goed was dat hij het advies van zijn vrouw had opgevolgd en besprak de opties met hen beiden. “Als patiënt ontgaat het een en ander je toch. Heel fijn dat Francine er aldoor bij was.
Om zenuwen te sparen en de kans op incontinentie en erectieproblemen te verkleinen, werd gekozen voor operatieve prostaatverwijdering met de Da Vinci Xi robot bij Prosper. “Het is drastisch maar ik twijfelde geen moment. Ik dacht vooral: wat moet, dat moet.”
“Het gevoel is hetzelfde. Daar kan ik dus prima mee leven”
Jan hoorde dat er onverwacht een plek was vrijgekomen. Dat betekende dat hij en zijn vrouw snel moesten schakelen. En dat deden ze. Ze boekten een hotelletje in de buurt voor het weekend. Maandagochtend bracht zijn vrouw hem weg. “Door corona mocht zij niet mee naar binnen. Kiss & Ride, zal ik maar zeggen.” De operatie verliep goed en na één nacht in het ziekenhuis kon hij al naar huis. Het herstel verliep bovengemiddeld goed. Hij gebruikte slechts één morfinepleister en de katheter kon er na een week al uit. Dankzij bekkenbodemtherapie had hij na 3 maanden geen last meer van incontinentie. Ook heeft hij geen erectieproblemen. “Alleen het vocht ontbreekt maar het gevoel is hetzelfde. Daar kan ik dus prima mee leven.” Een kennis die hij sprak koos niet voor robot chirurgie. “Hij wilde het absoluut niet. Zijn goed recht natuurlijk. Maar ik ben wel blij dat ik niet zo’n groot litteken heb. Een paar keurige gaatjes. En daar zie je nu al niets meer van.”
“Heldere taal en alles stap voor stap”
Ook is Jan nog steeds heel blij met de open communicatie en duidelijke informatie. “Het moet allemaal kloppen voor mij en dat deed het. Sinds 8 jaar weet ik dat ik een vorm van autisme heb. Dat verklaart die behoefte deels. Zo denk ik bijvoorbeeld altijd vanuit logica. Ik ben bovendien heel nuchter. Dus heldere taal, geen omwegen en alles stap voor stap. Daar houd ik van.”
Jan realiseert zich dat hij geluk heeft. “Ik herstel kennelijk erg snel. Dat is niet voor iedereen zo. Dus ik tel mijn zegeningen.” Jan heeft zijn leven weer helemaal opgepakt. Hij is dan wel gepensioneerd werkvoorbereider in de bouw, hij werkt toch nog twee dagen in de week bij een producent van fietsonderdelen en repareert daar soms fietsen voor kennissen. Ook heeft hij plannen om zijn tenortuba weer op te pakken. “Ik ben niet met een bucketlist bezig, hoor! Ik doe gewoon wat ik graag doe en ga ervan uit dat ik nog mooie en actieve jaren voor me heb, samen met mijn vrouw.”